Gongi tybetańskie to najstarsze i najważniejsze instrumenty muzyczne w południowo-wschodniej Azji. Pierwsze informacje o tych instrumentach sięgają II w. przed Chrystusem. Gongi przybyły z Azji do Europy w XVI wieku, sławnym Jedwabnym Szlakiem. Bogate spektrum dźwięku jakim dysponują te instrumenty zachwyca nas, wpływa na stymulację emocji i powoduje, że nasz organizm osiąga stan głębokiego relaksu. Gama dźwięków jest w stanie przywołać wspomnienia sprzed wielu lat. Mogę się nam przypomnieć z przeszłości różne sytuacje, uczucia, zapachy, miejsca oraz ludzie. Za pomocą dźwięku nasze ciało, dusza i umysł może w naturalny sposób zredukować symptomy stresu i napięcia. Wszystkie elementy naszego organizmu harmonizują się. Fala dźwiękowa, która przedostaje się do naszego ciała może zostać zostać wzbogacona o nasze odczucia, doznania emocjonalne i wizualizację.
Gongi tybetańskie różnią się między sobą rozmiarem, rodzajem stopu metali, grubością, jakością powierzchni grania, sposobem wykonania oraz wygięciem brzegu.
Najczęściej używane gongi:
Tam-Tam jest klasyczną formą gongu chińskiego. Charakteryzuje go płaska powierzchnia i krawędź o małym wygięciu. Gong ten ma bardzo dobrze słyszalny podstawowy ton oraz bardzo szerokie spektrum tzw. Alikwotów czyli ponad dźwięków. Posiada on również tony niskie oraz wyraźne basy. Za pomocą różnych pałek oraz stosowania różnych sposobów uderzeń, terapeuta potrafi wydobyć bardzo wysokie dźwięki. Gong Tam -tam nawiązuje swoją mocą do ziemi i energii męskiej. Gongi te występują w rozmiarach 40 – 150 cm średnicy. Większa średnica łączy się z większą dynamiką.
Fen jest płaskim gongiem bez zagiętych krawędzi. Posiada bardzo szerokie spektrum dźwięku, podobnie jak gong Tam-tam. Nawiązuje do energii żeńskiej. Porównując go do gongu Tam -tam jest uważany za bardziej otwarty i delikatniejszy. Produkowany jest w rozmiarach 30 – 100 cm średnicy.
Gong garbaty charakteryzuje się uwypukleniem na środku oraz szerokimi krawędziami. Prezentuje jeden ton podstawowy, który uzyskamy przez uderzenie w garb. Najczęściej używany jest w grze transowej. Terapeuta uderza wtedy w gong w sposób jednostajny i rytmiczny. Gongi te występują w rozmiarach 18 – 100 cm średnicy.
Jest to mały gong o płaskim środku, lekko pofalowanej powierzchni i szerokim zagięciu krawędzi. Gong w trakcie uderzenia emanuje całym spektrum dźwięków, ale szybko wybrzmiewa. Dźwięk jest ostry, dlatego najczęściej używany jest w celu uzyskania efektów specjalnych. Występuje w wymiarach 20 – 50 cm średnicy.
Gongi Paista wytwarzane są inaczej niż gongi chińskie. Produkowane są ze zwalcowanej blachy i obrabiane na zimno. Powstają ze specjalnych metalowych płyt cynowo-miedziano-niklowych, które są dzielone na kręgi: centrum, obszar wibracji i krawędź. Następnie są one polerowane na tzw. „lustrzany połysk” oraz opalane przy pomocy palnika gazowego. W trakcie tego procesu twardość materiału ulega zmianie i jego obróbka staje się łatwiejsza. Po wystygnięciu, wykonuje się silne i celne uderzenia, dzięki którym formowana jest krawędź gongu. Gong, w zależności rodzaju i wielkości, wybijany jest okrężnie specjalnymi młotkami. Ruch kierowany jest od krawędzi ku centrum gongu, dzięki czemu tworzą się różne sfery napięć, które są rozprowadzane po całej jego powierzchni.
Chcąc uzyskać czysty dźwięk trzeba równomiernie rozprowadzić napięcia. Krawędź gongu jest ramą, która służy za wolną wibrację. Kolejnym etapem produkcji gongu jest nanoszenie na płytę opiłków metalu w strefie centralnej gongu, aby stworzyć kolejne zmiany napięcia, zmiękczenia materiału i uzyskaniu lepszej wibracji. Na końcu gong zostaje dostrajany do wzorca idealnego Master Gongu.
Jeżeli chcesz posłuchac moich gongów tybetańskich zapraszam na nasz kanał youtube